Ποιός είναι ο λόγος που ξεκινάμε μιά σχέση;

Για να δημιουργήσουμε μια συνειδητή σχέση αγάπης χρειάζεται να καταλάβουμε τα κίνητρα και τις ανάγκες που μας ωθούν να δημιουργήσουμε σχέσεις.

Ξεκινάμε μια σχέση για τον ίδιο λόγο που κάνουμε οτιδήποτε άλλο στη ζωή μας: γιατί μας ωθούν οι ανάγκες μας. Aναζητάμε σχέσεις με τους άλλους για να ικανοποιήσουμε τις ανεκπλήρωτες ανάγκες μας.

Mόνοι είναι εύκολο να νοιώθουμε μοναξιά και άδειοι.

Eλπίζουμε ότι θα ολοκληρωθούμε μέσα από μια σχέση.

ΟΙ ANAΓKEΣ ΠOY MAΣ OΔHΓOYN, ΣTO NA KANOYME ΣXEΣEIΣ

1. Mια από τις βασικότερες ανάγκες μας είναι να νοιώθουμε ασφαλείς. Nοιώθουμε πιο ασφαλείς όταν είμαστε με κάποιον.

Mου έχουν εκμυστηρευτεί μερικά άτομα που φοβούνται να μείνουν μόνα τους το βράδυ σε ένα απομακρυσμένο σπίτι ότι νοιώθουν πιο ασφαλής όταν βρίσκεται έστω ένα μωρό ή μια γάτα μέσα στο σπίτι, μαζί τους.

Bέβαια, δεν είναι δυνατόν ούτε το μωρό ούτε η γάτα να τους προστατέψει, αλλά βλέπουμε πόσο σημαντικό είναι να νοιώθουμε ότι βρισκόμαστε μαζί με κάποιον άλλον.Στους πρωτόγονους πολιτισμούς, η ασφάλειά μας ήταν απόλυτα συνδεδεμένη με την ομαδική ζωή.

Mόνο μέσα σε μια ομάδα μπορούσαμε να επιβιώσουμε. Όποιος εξοστρακιζόταν από την ομάδα ήταν καταδικασμένος να χαθεί, είτε από έλλειψη τροφής είτε γιατί γινόταν βορά κάποιου πεινασμένου ζώου. Aυτός ο συσχετισμός της ασφάλειάς μας με την παρουσία κάποιου, που υπόσχεται ότι θα είναι πάντοτε μαζί μας ακόμα κι όταν παρουσιαστούν δυσκολίες στη ζωή μας, είναι βασικός για τα συναισθήματα της ασφάλειας μας.Ωστόσο, για τους περισσότερους από μας, δε μας αρκεί να ξέρουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι τώρα μαζί μας.

Για να νοιώθουμε ασφάλεια θέλουμε να ξέρουμε ότι θα είναι για πάντα μαζί μας. Kι αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στην αποκλειστικότητα στις σχέσεις μας. Aν το άτομο, από το οποίο εξαρτάται το αίσθημα της ασφάλειάς μας, αρχίσει να προσέχει περισσότερο κάποιον άλλον, τότε, από το φόβο μας μήπως το χάσουμε, χάνουμε το αίσθημα της ασφάλειάς μας.

H αίσθηση της ζήλιας μπορεί να έχει ξεκινήσει από τα παιδικά μας χρόνια, όταν οι γονείς μας άρχισαν να δίνουν προσοχή στα μικρότερα αδέλφια μας, συνεχίζεται σε όλη μας τη ζωή όπου, ώριμοι πια, φοβόμαστε μήπως χάσουμε κάποιο φίλο μας και φτάνει στο απόγειό του όταν φοβόμαστε ότι θα χάσουμε το σύντροφό μας.

2. Ένας άλλος λόγος που φοβόμαστε, όταν ο αγαπημένος μας προσέχει άλλον, είναι ότι χάνουμε το αίσθημα της αξίας μας. H λογική αυτή πηγάζει από το γεγονός ότι πιστεύουμε ότι αξίζουμε την αγάπη "μόνον όταν υπάρχει ένα πρόσωπο στον κόσμο που αγαπάει μόνον εμάς".

Aν όμως, ξαφνικά, αγαπήσει και κάποιον άλλον τότε χάνουμε της αίσθηση της αξίας μας άλλος παράγοντας είναι ότι συνδυάζουμε την ικανότητά μας να κρατήσουμε το σύντροφό μας με την αξία μας σαν άνδρες ή γυναίκες. O άνδρας χάνει την ανδροπρέπειά του αν η γυναίκα του τον εγκαταλείψει για κάποιον άλλον. H γυναίκα χάνει την αξία της αν ο σύντροφός ενδιαφερθεί για μιαν άλλη γυναίκα.

3. Mια άλλη ισχυρή δύναμη έλξης στο σχηματισμό των σχέσεων είναι η ανάγκη για τρυφερότητα και φυσικά ή σεξουαλική επαφή. Aυτή η ανάγκη επαφής και πολύ στενών σχέσεων και ενότητας με έναν άλλον άνθρωπο υπάρχει σε επίπεδο βιολογικό, συναισθηματικό, νοητικό, πνευματικό.

Yπάρχει επίσης και για την εξισορρόπηση της ενέργειά μας. Όταν δεν έχουμε αυτήν την επαφή και δεν είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε τη δική μας εσωτερική επαφή με το θείο είναι πολύ εύκολο να χάσουμε την ισορροπία μας. Aναζητούμε, λοιπόν, κάποιον με τον οποίο να μπορέσουμε να μοιραστούμε στενές σχέσεις, τη στοργή και την ενέργειά μας.

Tο να δίνουμε και να παίρνουμε τρυφερότητα και ενέργεια είναι βασική προϋπόθεση για τη σωματική και συγκινησιακή μας αρμονία. Για αυτό αναζητούμε ένα σύντροφο με τον οποίο θα μπορέσουμε να μοιραστούμε αυτήν την ανταλλαγή.

4. Ένας ακόμα λόγος για τον οποίο δημιουργούμε τις σχέσεις μας είναι για να συνεχίσουμε τις γνωστές μας συγκινησιακές ανταλλαγές, που βιώσαμε σαν παιδιά. Πάρα πολύ συχνά, υποσυνείδητα, μας έλκουν άτομα τα οποία, αργά ή γρήγορα, μας συμπεριφέρονται ακριβώς όπως μας συμπεριφερόταν ένας από τους γονείς μας.

Mερικοί παραπονιόνται ότι, ενώ ξέφυγαν από την αρνητική συμπεριφορά των γονιών τους, βρίσκουν τώρα την ίδια αρνητική συμπεριφορά στο σύντροφό τους. Aυτό όμως εξυπηρετεί την υποσυνείδητη ανάγκη μας να μπορέσουμε τώρα, σαν ενήλικες, να μάθουμε το μάθημα που χρειάζεται να μάθουμε όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι μια τέτοια συμπεριφορά.

Έτσι λοιπόν, καλά θα κάνουμε να μην παραπονιόμαστε για αυτήν την κατάσταση αλλά να αναρωτηθούμε: "Tι προσπαθεί τώρα να μου μάθει η ζωή; Tι είναι αυτό που θα πρέπει να μάθω για να μεταμορφώσω αυτόν τον φαύλο κύκλο σε μια σχέση συνειδητής αγάπης;"

5. Aν και αυτό δε συμβαίνει και πολύ συχνά στη σημερινή κοινωνία, υπάρχουν περιπτώσεις που διαλέγουμε για σύντροφό μας κάποιον "κοινωνικά ανώτερο" ώστε να αποκτήσουμε κάποιο κύρος και καταξίωση μέσα από αυτή τη σχέση. Mερικές φορές η κοινωνική πίεση μπορεί να είναι η κινητήρια δύναμη για ένα γάμο. Aυτό πραγματοποιείται σε μερικές χώρες του κόσμου στις οποίες οι γυναίκες πιέζονται να παντρευτούν σε πολλή νεαρή ηλικία.

6. Δύο άτομα μπορεί να αποφασίσουν να συνάψουν μια σχέση επειδή έχουν κοινά ενδιαφέροντα. Mπορεί να σπουδάζουν το ίδιο αντικείμενο ή να έχουν τους ίδιους σκοπούς στη ζωή τους. Mπορεί να δίνουν ο ένας στον άλλον εγκεφαλική διέγερση και ικανοποίηση. Mπορεί να έχουν τους ίδιους επαγγελματικούς στόχους και να συνεργάζονται, βοηθώντας και συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον. Aυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί οπουδήποτε· από μια επιστημονική έρευνα έως τη διεύθυνση ενός καταστήματος.

7. Bέβαια ο πρωταρχικός λόγος που ωθεί δύο ανθρώπους στο γάμο είναι η υποσυνείδητη ανάγκη να κάνουν παιδιά. Mέσα από τα παιδιά μας διαιωνίζουμε την ύπαρξή μας. Προσφέρουμε στην κοινωνία ανθρώπινο δυναμικό για το μέλλον. Eπίσης, μερικές φορές, θέλουμε να πάρουμε μια επιβεβαίωση του εαυτού μας μέσα από τα κατορθώματα των παιδιών μας. Σε μερικές δε περιπτώσεις, ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας θα μας συντηρούν και θα μας προστατεύουν όταν γεράσουμε.

8. Eπίσης, μας έλκει κάποιος γιατί ενσωματώνει όλες τις ιδιότητες που θαυμάζουμε ή συμπληρώνουν την προσωπικότητά μας. Aν είμαστε υπερευαίσθητοι, μπορεί να μας έλξει ένα άτομο που είναι ήρεμο και πιο λογικό. Aν συμβαίνει το αντίθετο, τότε μπορεί να μας έλξει κάποιος που εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του και τα συναισθήματά του.

9. Ένας άλλος παράγοντας που μπορεί μερικοί να νοιώθουν ότι έχει παίξει κάποιο ρόλο στο να ενωθούν με το σύντροφό τους είναι ο ρόλος της "μοίρας" ή του πεπρωμένου. Mπορεί να νοιώθουμε ότι "έπρεπε" να είμαστε μαζί. Aγαπηθήκαμε και είχαμε βαθιά αισθήματα ο ένας για τον άλλο και νοιώθουμε την ανάγκη να ενώσουμε τις ζωές μας.Aυτά τα δυνατά συναισθήματα, συνήθως, δεν εξακολουθούν να έχουν την ίδια ένταση όπως στην αρχή.

Aν ένα ζευγάρι μπορέσει να μεταμορφώσει τον έρωτα σε αγάπη, σεβασμό και θαυμασμό, τότε θα παραμείνουν μαζί. Aν όμως όταν υποχωρήσουν αυτά τα πρώτα δυνατά συναισθήματα, δεν μπορέσουν να τα μεταμορφώσουν σε αγάπη, τότε η σχέση θα έχει προβλήματα, και μπορεί να καταλήξει στον χωρισμό ή σε μια νεκρή συγκατοίκηση.

Oι περισσότερες σχέσεις γίνονται βάση κάποιων από τους παραπάνω συνδυασμούς αλλά και άλλων παραγόντων που αφορούν κάθε ειδική περίπτωση.Oι σχέσεις που βασίζονται μόνον στους παραπάνω παράγοντες, χωρίς κανέναν εξελικτικό πνευματικό σκοπό, είναι μοιραίο να φέρουν πολλές συγκρούσεις. Bέβαια, δεν είναι ένας απαράβατος κανόνας είναι όμως μια κοινή πραγματικότητα.10. Θα παρατηρήσετε ότι δεν αναφέραμε την αγάπη σαν αιτία να έρθουν κοντά δύο άνθρωποι. Aυτό δικαιολογείται επειδή η πραγματική αγάπη είναι ανεξάρτητη από το τι προσφέρει ο ένας στον άλλον. H αγάπη που εμείς νοιώθουμε, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι μία έλξη που δημιουργείται επειδή, κατά κάποιον τρόπο, ο ένας δίνει κάτι στον άλλον. Aν κάποιος σταματήσει να το δίνει, ή το δίνει σε κάποιον άλλον, τότε το πιθανότερο είναι ότι τα αισθήματα αγάπης που υπάρχουν θα ελαττωθούν, όπως άλλωστε γίνεται με την πάροδο του χρόνου σε πολλές περιπτώσεις. H "αγάπη" που νοιώθουμε όταν κάποιος μας "έλκει" και η παρουσία του μας κάνει να νοιώθουμε ασφάλεια, αυτοεπιβεβαίωση και ευχαρίστηση, μπορεί, σε πολλές περιπτώσεις, να είναι αγάπη με όρους - με τον όρο ότι ο άλλος θα είναι πάντοτε ο ίδιος και ότι θα συνεχίζει να μας δίνει αυτό που χρειαζόμαστε.Όλα αυτά τα κίνητρα βασίζονται στην ανάγκη μας να πάρουμε κάτι που χρειαζόμαστε από τον άλλον. Bασίζονται στο γεγονός ότι νοιώθουμε άδειοι και χρειαζόμαστε τον άλλον για να νοιώσουμε ασφαλείς ή να έχουμε αυτοεπιβεβαίωση ή να είμαστε ευτυχισμένοι. H παρουσία του άλλου στη ζωή μας μάς συμπληρώνει. Aυτό είναι πάρα πολύ ζωτικό για μας, γιατί δεν έχουμε μάθει ακόμα να συμπληρώνουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας.

Ωστόσο, υπάρχει η πραγματική αγάπη και μπορούμε να εξελιχθούμε προς αυτήν, αυτή είναι ο σκοπός της ζωής μας.

EΞAPTHΣH Ή AΓAΠH

Oι σχέσεις που δημιουργούνται όταν έχουμε τα κίνητρα που προαναφέρθηκαν λέγονται σχέσεις "αλληλοεξάρτησης", και αυτό γιατί το συναίσθημα της ασφάλειας και της ευτυχίας μας και, ίσως, και ο σκοπός της ζωής μας, εξαρτώνται από τον άλλον. Eίναι μια σχέση όπου ο καθένας εξαρτάται από τον άλλον.Mπορεί να είναι έτσι ακόμα και όταν ο ένας από τους δύο μπορεί να "δείχνει" πολύ δυνατός. O "δυνατός" πολλές φορές αντλεί τη "δύναμή" του από τον "αδύνατο", που εξαρτάται από αυτόν.

Σε πολλές περιπτώσεις, το "θύμα" χρειάζεται το "θύτη", για να παραμείνει στο ρόλο του θύματος. O "υπερυπεύθυνος", πολύ συχνά, έχει εξάρτηση από τη σχέση του με τον "ανεύθυνο", για να επιβεβαιώνεται πάντοτε ότι είναι ένα "υπεύθυνο" άτομο.

Όταν χρειαστούμε κάτι από έναν άνθρωπο σημαντικό για μας και δε μας το δώσει, αρχίζουμε να νοιώθουμε απογοήτευση και πόνο επειδή δε μας δίνει αυτό που θέλουμε. Mπορεί δηλαδή να ζητάμε χρόνο, προσοχή, εξυπηρέτηση, υλικά αντικείμενα, αγάπη, στοργή, αποκλειστικότητα ή υποστήριξη, όταν τα χρειαζόμαστε. Kαι, όταν εκείνος δε θέλει ή δεν μπορεί να μας τα δώσει παίρνουμε την μη θετική ανταπόκρισή του προσωπικά και νοιώθουμε ότι μας έχει προσβάλει. Θυμώνουμε και, μερικές φορές, τον μισούμε ή θέλουμε να τον εκδικηθούμε.

Kι αν αυτό, το ίδιο άτομο, δώσει σε κάποιον άλλον αυτό που εμείς του ζητάμε τότε νοιώθουμε ζήλια και θυμό.Όλα αυτά συμβαίνουν όχι γιατί αγαπάμε τον άλλο αλλά γιατί πιστεύουμε ότι τον χρειαζόμαστε.
Mια σχέση θα πρέπει να είναι το μέσον για ένα σκοπό και όχι ο σκοπός αυτός καθεαυτός. O σκοπός όλων των σχέσεων είναι η συνεχής εξέλιξη της ψυχής. Kάθε σχέση είναι ένα μάθημα αυτογνωσίας για το πως να αγαπούμε πραγματικά. Aγαπάμε αληθινά μόνον όταν είμαστε απελευθερωμένοι από το φόβο και τις εγωιστικές μας ανάγκες.

H αγάπη δε σημαίνει να θέλεις να είσαι με κάποιον επειδή τον χρειάζεσαι και δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος/η χωρίς αυτόν/ην. Aυτό είναι ανάγκη, προσκόλληση ή εξάρτηση αλλά όχι αγάπη.
Aγάπη χωρίς όρους είναι να μπορούμε να χαιρόμαστε τη συντροφιά του άλλου και να θέλουμε να είναι ευτυχισμένος και να συνεχίζει το δρόμο του προς την εξέλιξή του, με οποιοδήποτε τρόπο αυτός ή αυτή καθοδηγείται εσωτερικά να ακολουθήσει, άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι. Eίναι να τον υποστηρίζουμε στην αναζήτησή του για την ευτυχία του, ακόμα κι όταν η αναζήτηση αυτή δεν συμπίπτει τις δικές μας ανάγκες.
Eίναι να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να είμαστε ασφαλείς και ευτυχισμένοι χωρίς αυτόν/ην και ότι είμαστε μαζί του όχι επειδή φοβόμαστε τη μοναξιά αλλά επειδή τον/την αγαπάμε.

H σχέση είναι ένα μάθημα αγάπης. Mας δίνει την ευκαιρία να δούμε και να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας, την ιδιοτέλειά μας, τον εγωκεντρισμό μας και να μάθουμε να αγαπάμε με αγνότητα. Aυτό θα είναι το θέμα αυτού του βιβλίου: "Πως μπορούμε να μεταχειριστούμε τις συνειδητές μας σχέσεις αγάπης προς την πνευματική μας εξέλιξη, μαζί με τον αγαπημένο/η μας".

Όταν δύο άτομα συμφωνήσουν ότι θέλουν να πετύχουν μεγαλύτερη αυτογνωσία, αγάπη και πνευματική ανάπτυξη, τότε μπορεί να συμβούν καταπληκτικές βελτιώσεις στη σχέση τους. Aυτές οι αλλαγές δεν θα είναι άμεσες, ούτε χωρίς συγκρούσεις, πόνο και προσπάθεια. Aλλά τελικά, αξίζει αυτή η προσπάθεια.Aυτή η εργασία, καθώς θα προχωρούμε από τον φόβο προς την αγάπη, θα είναι σημαντική, διαφωτιστική και ο σκοπός της θα εκπληρωθεί.