O πόνος είναι δεμένος, με την ανθρώπινη ζωή, είναι δεμένος με την αρμονία της φύσης.
Γι’ αυτό μη βιάζετε την αρμονία της φύσης.
Μετά την πτώση των πρωτόπλαστων και την απομάκρυνσή τους από τον παράδεισο, ο άνθρωπος δεν γεύεται μόνον την χαρά, όπως προηγουμένως αλλά και την λύπη.
Το αίσθημα του πόνου και της λύπης δοκιμάζουν όλοι οι άνθρωποι, άρχοντες και αρχόμενοι, πλούσιοι και φτωχοί, αμαρτωλοί και άγιοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Όταν περνάμε μια σκοτεινή σήραγγα, δεν φανταζόμαστε ποτέ ότι στην άλλη άκρη, υπάρχει το φώς.
Πέφτουμε στην απελπισία και τα βλέπουμε όλα μαύρα και σκοτεινά.
Το ίδιο και στην ζωή.
Το φώς όμως του Χριστού, μας περιμένει στην άλλη άκρη και μας λέει, να είμαστε γενναίοι.
Όποιος αγαπά την τιμή του κόσμου, δεν μπορεί να αποφύγει τα αίτια της λύπης.
Ο πόνος, είναι δοκιμασία, είναι μέθοδος παιδαγώγησης του ανθρώπου και γύμνασμα πίστης.
Η παρούσα ζωή, είναι σαν το στάδιο και το γυμναστήριο των αθλητών του Θεού.
Δεν θα βρούμε, ούτε έναν άνθρωπο στον πλανήτη μας που να μην έχει νιώσει τον πόνο.
Όπως δεν υπάρχει, ούτε μια σταγόνα θαλασσινού νερού, που να μην περιέχει αλάτι, έτσι δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μη έχει γνωρίσει τον πόνο και την θλίψη.
Δεν μας ρωτάει αν τον θέλουμε ή όχι ή αν μας αρέσει η αν τον μισούμε, δεν τον νοιάζει αν τον περιμένουμε ή αν είμαστε απροετοίμαστοι να τον δεχτούμε.
Δεν έρχεται ποτέ να μας ψυχαγωγήσει, να μας ξεκουράσει ή να μας ευχαριστήσει.
Άλλες φορές υποφέρεται, άλλες όχι, άλλες φορές εκείνοι που τον δέχονται χάνουν τον ύπνο και την όρεξή τους, την ηρεμία και την χαρά τους, ακόμη και τον έλεγχο του εαυτού τους.
Ο πόνος που δεν ανακουφίζεται, κουράζει, παραλύει, διαλύει και σακατεύει τον άνθρωπο.
Τον κάνει να δυσανασχετεί, να διαμαρτύρεται, να βαρυγκομά, να καλεί τρίτους σε βοήθεια, να ζητάει τρόπους και μέσα, να τον αντιμετωπίσει.
Φτάνει σε πίπεδα απόγνωσης και συνήθως λέει:
«Δεν μπορώ άλλο, δεν έχει νόημα η ζωή μου και σκέπτεται διαρκώς και ζητάει τον θάνατο».
Ο Κύριος επιτρέπει, να δοκιμάζονται όσοι Τον αγαπούν, πρώτον, για να δυναμώσει η πίστη τους σ’ Αυτόν και δεύτερον για να παραδειγματίζονται οι γύρω.
Όταν ο άνθρωπος υποφέρει πολύ, δεν έχει πίστη στον Θεό και δεν στηρίζεται από την χάρη Του, τότε ο πόνος του γίνεται πραγματικό μαρτύριο και τυραννία στη ζωή.
Όμως ο πόνος αυτός, ακόμη και τότε δεν αποβαίνει επιζήμιος!
Όπως το καμίνι δεν μπορεί να αλλάξει το χρυσάφι, έτσι και τον γενναίο και τον έχοντα πίστη στον Θεό, δεν μπορεί να τον διαφθείρει ο πόνος.
Τον πόνο λοιπόν δεν πρέπει ούτε να τον φοβόμαστε, ούτε να τον αποφεύγουμε.
Όταν το σώμα πονάει πολύ, το μυαλό στρέφεται στην σκέψη και την προσοσχή τους οι άνθρωποι την στρέφουν στο πνεύμα, στην ψυχή τους, που δεν έδιναν ποτέ πρίν σημασία.
Σηκώνουν το βλέμμα τους στον Θεό, γίνονται προσεκτικοί στη ζωή τους, δεν αδικούν, δεν κακολογούν, δεν κρατούν κακία, αποκτούν υπομονή, ηρεμία, ευγένεια, καλοσύνη.
Γίνονται άλλοι άνθρωποι.
Είσαι άρρωστος;
να χαίρεσαι, διότι ο Θεός είναι κοντά σου, διότι αυτόν που αγαπά ο Κύριος τον παιδεύει
(Εβρ ιβ 6)
Εσαι φτωχός;
να χαίρεσαι, διότι θα σε δεχθούν τα καλά του φτωχού Λάζαρου
Ατιμάζεσαι, για το όνομα του Ιησού Χριστού;
να χαίρεσαι, διότι η καταισχύνη σου αυτή, εις άγγελου δόξα θα μεταβληθεί
(Μεγας Βασίλειος)
Η λύπη και τα κλάματα είναι αδυναμίες και δεν πρέπει να βασιλεύουν με κανένα τρόπο στο σπίτι του φιλόσοφου ή του ποιητή.
Ο πόνος, είναι το σχολείο της ζωής.
Όταν έρχεται η συμφορά, ο σοφός άνθρωπος δεν θρηνεί, αλλά ρίχνεται στην μάχη να επανορθώσει.
Τις συμφορές, πότε τις έχει ο ένας και πότε ο άλλος.
Να χαίρεστε λίγο στις χαρές και στα κακά να μην πολυλυπάστε.
Όταν είσαι ευτυχισμένος πρέπει να είσαι μετριόφρων, ενώ όταν δυστυχείς να είσαι φρόνιμος
Να μη κοροϊδεύεις αυτόν που δυστυχεί, διότι σε λίγο θα έρθει η σειρά σου.
Χρειάζονται κάποτε τα δάκρυα, για να ξεπλύνουν τα μάτια μας να βλέπουν καθαρά.
Όταν την λύπη την μοιράζεσαι, είναι μισή λύπη.
Όταν αντίστοιχα την χαρά μοιράζεσαι, έχεις διπλή χαρά.
Ο πόνος είναι ένα αλέτρι που ανοίγει στην ψυχή, μυστηριώδη αυλάκια, για να μπεί η Θεία Χάρη.
Ο πόνος, κάνει τους ανθρώπους καλύτερους.
Όταν ο Θεός βάζει δάκρυ στο μάτι σου, είναι διότι θέλει να δημιουργηθεί ουράνιο τόξο στην καρδιά σου.
Οι ίδιες θλίψεις ενώνουν τους ανθρώπους, χίλιες φορές περισσότερο από
τις ίδιες χαρές.
Πολλοί έχουν υποστεί πολλές θλίψεις για δυστυχίες, που δεν ήρθαν ποτέ.
Οι δοκιμασίες της ζωής κάνουν σε μας, ότι κάνουν οι καταιγίδες στις βελανιδιές: μας ριζώνουν.
Και ό,τι κάνει η φωτιά στις ζωγραφιές της πορσελάνης:
τις κάνουν διαρκείς.
Ο πόνος, είναι μια παγκόσμια γλώσσα, που μιλάει στις ψυχές.
Όταν έχεις πονέσει, μπορείς να μιλήσεις και να σε καταλάβουν, όλοι οι άνθρωποι της γής.
Όσο λιγότερο σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, τόσο λιγότερο δυστυχισμένοι είμαστε.
Όταν το φεγγάρι γεμίσει από φώς, να περιμένεις πως θα σβηστεί.
Όμως όταν χαθεί στον ουρανό και σβηστεί, ξέρεις ότι γρήγορα θα γεμίσει.
Έτσι είναι και η θλίψη, δεν διαρκεί αιώνια.
Μη ταράζεσαι, αν σε χτυπούν οι συμφορές και οι πόνοι.
Ο Κύριος, είναι ο κλαδευτής και ο πάνσοφος τεχνίτης, που παίρνοντάς σου την ψυχή στα χέρια Του, θα την σμιλέψη, ώστε να λάμψουν κάλλη μαγικά και θα τη ντύσει με χρυσή λαμπρή στολή.,
Η άνεση και η καλοπέραση, συνήθως οδηγούν στην νωθρότητα, ενώ το κέρδος από τις δοκιμασίες, είναι μεγάλο.
Γεννηθήτω το θέλημά Σου Θεέ μου, να λέμε με εμπιστοσύνη.
Ό,τι κι αν μας συμβαίνει, δεν πρέπει να φοβόμαστε.
Με το να προσευχόμαστε στο Θεό και να Του λέμε: γεννηθήτω το θέλημά Σου, όλα μας τα προβλήματα τα αφήνουμε πάνω Του, για να τα λύσει Εκείνος.
Επέρχεται κορεσμός, ακόμη και στην λύπη.
Οι άνθρωποι από τις θλίψεις, γρήγορα γερνάνε
Ποτέ να μη λέτε:
“Γιατί να περνάω τόσες θλίψεις στην ζωή μου’; και
Οταν βλέπετε ανθρώπους με μεγάλα προβλήματα και αρρώστιες, ποτέ να μη λέτε:
“Γιατί να περνάνε τόσα βάσανα, αυτοί οι άνθρωποι”;
Αλλά να παρακαλάτε τον Θεό να σας χαρίσει το φώς στα μάτια της ψυχής σας, για να μπορέσετε να δείτε στην αντίπερα όχθη.
Τότε θα μπορείτε και να δικαιολογήσετε τα γενόμενα εδώ στη γη, διότι τα πάντα, ακολουθούν το σχέδιο του Θεού.
Την ώρα του προβλήματος και της κρίσεως, μην ανοίξεις το στόμα σου.
Μην πείς τίποτε.
Ότι έχεις να πείς πές το στους αγγέλους, να το πάνε στα Πόδια του Κυρίου.
Και ζήτησέ του άγγελον ειρήνης, για να ειρηνεύσεις.
Ο πόνος, είναι εκείνος που επιτρέπει την ελευθερία
Πάντα προς τα μπρός, έστω και με βήμα χελώνας.
Δεν ξεκουράζονται τόσο πολύ εκείνοι που γελούν, αλλά και αυτοί που κλαίνε υπέρ φίλων ή των δικών τους ανθρώπων.
Κι αν δεν το πιστεύεις αυτό που λέω δοκίμασε να σταματήσεις τα δάκρυά τους και τότε θα δείς ότι στενοχωρούνται, σαν να έπαθαν πολύ μεγάλο κακό.
Η αγοραία αγάπη, είναι ασθένεια.
Όταν ένας άνθρωπος είναι κακός, δεν πρέπει να μισούμε αυτόν, αλλά να μισούμε την κακία του.
Διότι ο άνθρωπος είναι έργον Του Θεού, ενώ έργο του διαβόλου, είναι να σπείρει την έχθρα μεταξύ του γιατρού και του ασθενούς, για να μη γίνει ποτέ καλά ο ασθενής.
Όταν ο γιατρός μισεί τον άρρωστο και ο άρρωστος αποστρέφεται τον γιατρό, τότε πώς θα γίνει καλά ο άρρωστος, όταν ούτε ο άρρωστος καλεί τον γιατρό για εξέταση, ούτε και ο γιατρός επισκέπτεται τον ασθενη, για να τον γιατρέψει.
Η γνήσια αγάπη δίνει ευχαρίστηση και αποβλέπει στο συμφέρον των αγαπώμενων.
Η αγάπη, είναι δημιουργός αρετής και μπορεί να μας φέρει πολλά αγαθά, ούτως ώστε να έχουμε ανεξάντλητον τον καρπό της, ο οποίος θα είναι πάντα ανθηρός και ποτέ δεν θα μαραίνεται.
Κατ αυτόν τον τρόπον θα κερδίσουμε και τα αιώνια αγαθά, τα οποία εύχομαι να απολαύσουμε Χάριν φιλανθρωπίας του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, μετα του Πατρός και του Αγίου και Αγαθού Πνεύματος στους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Γι’ αυτό μη βιάζετε την αρμονία της φύσης.
Μετά την πτώση των πρωτόπλαστων και την απομάκρυνσή τους από τον παράδεισο, ο άνθρωπος δεν γεύεται μόνον την χαρά, όπως προηγουμένως αλλά και την λύπη.
Το αίσθημα του πόνου και της λύπης δοκιμάζουν όλοι οι άνθρωποι, άρχοντες και αρχόμενοι, πλούσιοι και φτωχοί, αμαρτωλοί και άγιοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Όταν περνάμε μια σκοτεινή σήραγγα, δεν φανταζόμαστε ποτέ ότι στην άλλη άκρη, υπάρχει το φώς.
Πέφτουμε στην απελπισία και τα βλέπουμε όλα μαύρα και σκοτεινά.
Το ίδιο και στην ζωή.
Το φώς όμως του Χριστού, μας περιμένει στην άλλη άκρη και μας λέει, να είμαστε γενναίοι.
Όποιος αγαπά την τιμή του κόσμου, δεν μπορεί να αποφύγει τα αίτια της λύπης.
Ο πόνος, είναι δοκιμασία, είναι μέθοδος παιδαγώγησης του ανθρώπου και γύμνασμα πίστης.
Η παρούσα ζωή, είναι σαν το στάδιο και το γυμναστήριο των αθλητών του Θεού.
Δεν θα βρούμε, ούτε έναν άνθρωπο στον πλανήτη μας που να μην έχει νιώσει τον πόνο.
Όπως δεν υπάρχει, ούτε μια σταγόνα θαλασσινού νερού, που να μην περιέχει αλάτι, έτσι δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μη έχει γνωρίσει τον πόνο και την θλίψη.
Δεν μας ρωτάει αν τον θέλουμε ή όχι ή αν μας αρέσει η αν τον μισούμε, δεν τον νοιάζει αν τον περιμένουμε ή αν είμαστε απροετοίμαστοι να τον δεχτούμε.
Δεν έρχεται ποτέ να μας ψυχαγωγήσει, να μας ξεκουράσει ή να μας ευχαριστήσει.
Άλλες φορές υποφέρεται, άλλες όχι, άλλες φορές εκείνοι που τον δέχονται χάνουν τον ύπνο και την όρεξή τους, την ηρεμία και την χαρά τους, ακόμη και τον έλεγχο του εαυτού τους.
Ο πόνος που δεν ανακουφίζεται, κουράζει, παραλύει, διαλύει και σακατεύει τον άνθρωπο.
Τον κάνει να δυσανασχετεί, να διαμαρτύρεται, να βαρυγκομά, να καλεί τρίτους σε βοήθεια, να ζητάει τρόπους και μέσα, να τον αντιμετωπίσει.
Φτάνει σε πίπεδα απόγνωσης και συνήθως λέει:
«Δεν μπορώ άλλο, δεν έχει νόημα η ζωή μου και σκέπτεται διαρκώς και ζητάει τον θάνατο».
Ο Κύριος επιτρέπει, να δοκιμάζονται όσοι Τον αγαπούν, πρώτον, για να δυναμώσει η πίστη τους σ’ Αυτόν και δεύτερον για να παραδειγματίζονται οι γύρω.
Όταν ο άνθρωπος υποφέρει πολύ, δεν έχει πίστη στον Θεό και δεν στηρίζεται από την χάρη Του, τότε ο πόνος του γίνεται πραγματικό μαρτύριο και τυραννία στη ζωή.
Όμως ο πόνος αυτός, ακόμη και τότε δεν αποβαίνει επιζήμιος!
Όπως το καμίνι δεν μπορεί να αλλάξει το χρυσάφι, έτσι και τον γενναίο και τον έχοντα πίστη στον Θεό, δεν μπορεί να τον διαφθείρει ο πόνος.
Τον πόνο λοιπόν δεν πρέπει ούτε να τον φοβόμαστε, ούτε να τον αποφεύγουμε.
Όταν το σώμα πονάει πολύ, το μυαλό στρέφεται στην σκέψη και την προσοσχή τους οι άνθρωποι την στρέφουν στο πνεύμα, στην ψυχή τους, που δεν έδιναν ποτέ πρίν σημασία.
Σηκώνουν το βλέμμα τους στον Θεό, γίνονται προσεκτικοί στη ζωή τους, δεν αδικούν, δεν κακολογούν, δεν κρατούν κακία, αποκτούν υπομονή, ηρεμία, ευγένεια, καλοσύνη.
Γίνονται άλλοι άνθρωποι.
Είσαι άρρωστος;
να χαίρεσαι, διότι ο Θεός είναι κοντά σου, διότι αυτόν που αγαπά ο Κύριος τον παιδεύει
(Εβρ ιβ 6)
Εσαι φτωχός;
να χαίρεσαι, διότι θα σε δεχθούν τα καλά του φτωχού Λάζαρου
Ατιμάζεσαι, για το όνομα του Ιησού Χριστού;
να χαίρεσαι, διότι η καταισχύνη σου αυτή, εις άγγελου δόξα θα μεταβληθεί
(Μεγας Βασίλειος)
Η λύπη και τα κλάματα είναι αδυναμίες και δεν πρέπει να βασιλεύουν με κανένα τρόπο στο σπίτι του φιλόσοφου ή του ποιητή.
Ο πόνος, είναι το σχολείο της ζωής.
Όταν έρχεται η συμφορά, ο σοφός άνθρωπος δεν θρηνεί, αλλά ρίχνεται στην μάχη να επανορθώσει.
Τις συμφορές, πότε τις έχει ο ένας και πότε ο άλλος.
Να χαίρεστε λίγο στις χαρές και στα κακά να μην πολυλυπάστε.
Όταν είσαι ευτυχισμένος πρέπει να είσαι μετριόφρων, ενώ όταν δυστυχείς να είσαι φρόνιμος
Να μη κοροϊδεύεις αυτόν που δυστυχεί, διότι σε λίγο θα έρθει η σειρά σου.
Χρειάζονται κάποτε τα δάκρυα, για να ξεπλύνουν τα μάτια μας να βλέπουν καθαρά.
Όταν την λύπη την μοιράζεσαι, είναι μισή λύπη.
Όταν αντίστοιχα την χαρά μοιράζεσαι, έχεις διπλή χαρά.
Ο πόνος είναι ένα αλέτρι που ανοίγει στην ψυχή, μυστηριώδη αυλάκια, για να μπεί η Θεία Χάρη.
Ο πόνος, κάνει τους ανθρώπους καλύτερους.
Όταν ο Θεός βάζει δάκρυ στο μάτι σου, είναι διότι θέλει να δημιουργηθεί ουράνιο τόξο στην καρδιά σου.
Οι ίδιες θλίψεις ενώνουν τους ανθρώπους, χίλιες φορές περισσότερο από
τις ίδιες χαρές.
Πολλοί έχουν υποστεί πολλές θλίψεις για δυστυχίες, που δεν ήρθαν ποτέ.
Οι δοκιμασίες της ζωής κάνουν σε μας, ότι κάνουν οι καταιγίδες στις βελανιδιές: μας ριζώνουν.
Και ό,τι κάνει η φωτιά στις ζωγραφιές της πορσελάνης:
τις κάνουν διαρκείς.
Ο πόνος, είναι μια παγκόσμια γλώσσα, που μιλάει στις ψυχές.
Όταν έχεις πονέσει, μπορείς να μιλήσεις και να σε καταλάβουν, όλοι οι άνθρωποι της γής.
Όσο λιγότερο σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, τόσο λιγότερο δυστυχισμένοι είμαστε.
Όταν το φεγγάρι γεμίσει από φώς, να περιμένεις πως θα σβηστεί.
Όμως όταν χαθεί στον ουρανό και σβηστεί, ξέρεις ότι γρήγορα θα γεμίσει.
Έτσι είναι και η θλίψη, δεν διαρκεί αιώνια.
Μη ταράζεσαι, αν σε χτυπούν οι συμφορές και οι πόνοι.
Ο Κύριος, είναι ο κλαδευτής και ο πάνσοφος τεχνίτης, που παίρνοντάς σου την ψυχή στα χέρια Του, θα την σμιλέψη, ώστε να λάμψουν κάλλη μαγικά και θα τη ντύσει με χρυσή λαμπρή στολή.,
Η άνεση και η καλοπέραση, συνήθως οδηγούν στην νωθρότητα, ενώ το κέρδος από τις δοκιμασίες, είναι μεγάλο.
Γεννηθήτω το θέλημά Σου Θεέ μου, να λέμε με εμπιστοσύνη.
Ό,τι κι αν μας συμβαίνει, δεν πρέπει να φοβόμαστε.
Με το να προσευχόμαστε στο Θεό και να Του λέμε: γεννηθήτω το θέλημά Σου, όλα μας τα προβλήματα τα αφήνουμε πάνω Του, για να τα λύσει Εκείνος.
Επέρχεται κορεσμός, ακόμη και στην λύπη.
Οι άνθρωποι από τις θλίψεις, γρήγορα γερνάνε
Ποτέ να μη λέτε:
“Γιατί να περνάω τόσες θλίψεις στην ζωή μου’; και
Οταν βλέπετε ανθρώπους με μεγάλα προβλήματα και αρρώστιες, ποτέ να μη λέτε:
“Γιατί να περνάνε τόσα βάσανα, αυτοί οι άνθρωποι”;
Αλλά να παρακαλάτε τον Θεό να σας χαρίσει το φώς στα μάτια της ψυχής σας, για να μπορέσετε να δείτε στην αντίπερα όχθη.
Τότε θα μπορείτε και να δικαιολογήσετε τα γενόμενα εδώ στη γη, διότι τα πάντα, ακολουθούν το σχέδιο του Θεού.
Την ώρα του προβλήματος και της κρίσεως, μην ανοίξεις το στόμα σου.
Μην πείς τίποτε.
Ότι έχεις να πείς πές το στους αγγέλους, να το πάνε στα Πόδια του Κυρίου.
Και ζήτησέ του άγγελον ειρήνης, για να ειρηνεύσεις.
Ο πόνος, είναι εκείνος που επιτρέπει την ελευθερία
Πάντα προς τα μπρός, έστω και με βήμα χελώνας.
Δεν ξεκουράζονται τόσο πολύ εκείνοι που γελούν, αλλά και αυτοί που κλαίνε υπέρ φίλων ή των δικών τους ανθρώπων.
Κι αν δεν το πιστεύεις αυτό που λέω δοκίμασε να σταματήσεις τα δάκρυά τους και τότε θα δείς ότι στενοχωρούνται, σαν να έπαθαν πολύ μεγάλο κακό.
Η αγοραία αγάπη, είναι ασθένεια.
Όταν ένας άνθρωπος είναι κακός, δεν πρέπει να μισούμε αυτόν, αλλά να μισούμε την κακία του.
Διότι ο άνθρωπος είναι έργον Του Θεού, ενώ έργο του διαβόλου, είναι να σπείρει την έχθρα μεταξύ του γιατρού και του ασθενούς, για να μη γίνει ποτέ καλά ο ασθενής.
Όταν ο γιατρός μισεί τον άρρωστο και ο άρρωστος αποστρέφεται τον γιατρό, τότε πώς θα γίνει καλά ο άρρωστος, όταν ούτε ο άρρωστος καλεί τον γιατρό για εξέταση, ούτε και ο γιατρός επισκέπτεται τον ασθενη, για να τον γιατρέψει.
Η γνήσια αγάπη δίνει ευχαρίστηση και αποβλέπει στο συμφέρον των αγαπώμενων.
Η αγάπη, είναι δημιουργός αρετής και μπορεί να μας φέρει πολλά αγαθά, ούτως ώστε να έχουμε ανεξάντλητον τον καρπό της, ο οποίος θα είναι πάντα ανθηρός και ποτέ δεν θα μαραίνεται.
Κατ αυτόν τον τρόπον θα κερδίσουμε και τα αιώνια αγαθά, τα οποία εύχομαι να απολαύσουμε Χάριν φιλανθρωπίας του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, μετα του Πατρός και του Αγίου και Αγαθού Πνεύματος στους αιώνας των αιώνων. Αμήν
