Η Στέλλα η Σμυρνιά

Ποτές τη μάνα, τη μάνα μην πληγώσεις
ποτές πικρά μην της φερθείς
γιατί στις δύσκολες, στις δύσκολες στιγμές σου
που είσαι μάνα, μάνα μου θα πείς


Πάλι χαράματα ξυπνάς με δάκρυα στα μάτια σου
το ίδιο όνειρο μου λές το είδες πάλι χθές
άκου πώς κάνει ο ναργιλές που πίνει τα κομμάτια σου
άκου πως παίζει ο μπαγλαμάς πάνω στις σκεπές.


Καβάλησες τη μουσική και πέρασες την θάλασσα
ύστερα μέσα σε μιά αυλή κατέβηκες αργά
ο γέρος σου σε μιά γωνιά σε φώναζε αντάρτισσα
κι η μάνα σου έλεγε "ποτέ μην ξαναφύγεις πιά".

Θα σε περνάνε για τρελλή
που θές να πάς στο Αϊβαλί
ρεμπέτικα να τραγουδήσεις
θα σου κολήσουν ρετσινιά
θα λένε η Στέλλα η Σμυρνιά
από το χασίσι έχει κολήσει.


Ύστερα σ' ένα φορτηγό κουβάλαγες την προίκα σου
που φύλαγες μία ζωή για 'κείνη τη στιγμή
που ΄ναι κορίτσι μου γλυκό η ομορφιά κι η γλύκα σου
τώρα η δικιά σου η φωνή, κατάντησε κραυγή


Τα έβαλες με τον Θεό για τον ντουνιά τον άπονο
που κάνανε τη γειτονιά καμένο μαγαζί
στο ένα χέρι το τζουρά στα μάτια το παράπονο
ν' αναρωτιέται πιά κανείς να ζεί η να μη ζεί


Γιώργος Μουκίδης
Νότης Σφακιανάκης